مبحث: چهار موضوع فریبنده در مواجهه با استعداد ورزشکار
از سلسه مباحث کاربردی در حوزه روانشناسی ورزشی
تهیه و تدوین: مجید کرامتی مقدم
والدین، مربیان و ورزشکاران با استعداد به دنبال کسب برتری ورزشی با چهار مساله خطرناک و فریبنده مواجه می شوند.
اولین مورد ارزش بیش از حد قایل شدن برای استعداد است. انتظاری که می رود ورزشکار به ستاره ورزشی و فرد برجسته ای مبدل شود و اگر نتایج خلاف این باشد همگی از ضایعه ی اسفباری رنج می برند که جبران آن مشکل است.
مورد دوم اهمیت دادن بیش از حد به استعداد جسمانی و دست کم گرفتن قدرت روحی و عاطفی است. برای دستیابی به مراتب بالاتر مهارت های روانی، قدرت عاطفی و ویژگی های غیر ملموس را نباید از نظر دور داشت.
مورد سوم استفاده نادرست از استعداد فرد می باشد. شروع زود هنگام تمرینات، اجبار فرد به کارهای بسیار دشوار، بازی و فعالیت بیش از حد، سلامت و دوران ورزشی ورزشکار با استعداد را تباه می سازد.
هر ورزشکار اعجوبه ای که قربانی خواسته های والدین مستبد و مربیان خودخواه شود به هزاران دلیل هرگز اجازه نمی یابد تا واقعا به فرد موثری تبدیل شود و از فعالیت های ورزشی لذت ببرد.
مورد چهارم تاکید بیش از حد بر استعدادهای ورزشی است.
ورزشکاران تک بعدی که بعد از زمان بازی و مسابقه نمی توانند با دنیای خارج ارتباط برقرار کنند.
استعداد ورزشی فقط یک جنبه از شخصیت کلی فرد به شمار می رود. والدین، مربیان و معلمان در امر کمک به رشد سایر علایق ورزشکار با استعداد سهیم هستند.
(از کتاب استعدادیابی در ورزش نوشته:جیم براون، ترجمه:سعید ارشم و الهام رادنیا)
توضیح تکمیلی:
هر چهار مورد فوق را به راحتی در خانواده های ایرانی می توان مشاهده کرد.
آمال و آرزوهای نرسیده والدین و مربیان که به روشی ناشیانه بجای پیشرفت فرد باعث عدم موفقیت و ضربات روحی جبران ناپذیری خواهند شد.
توهم اعجوبه بودن، سختگیری بیش از حد، تک بعدی بودن و... به کرار از سوی والدین و مربیان دیده می شود.
قبل از هرکاری استعدادیابی همه جانبه ، علمی و اصولی ضروریست!